سریال سووشون در آستانه توقیف دوباره؟!
به گزارش پرتوبلاگ، بازگشت سکانس جنجالی به سریال «سووشون»، آن هم بعد از هشدارها، نه فقط اعتماد مخاطب، بلکه اعتبار نهادهای ناظر را هم زیر سؤال برده است.
انتشار سکانسی جنجال برانگیز از قسمت هشتم سریال «سووشون» کافی بود تا باردیگر همان پرسش قدیمی بر سر زبان ها بیفتد: توقیف، فیلتر و حتی تعهد کتبی، چقدر می تواند در مقابل تخلف مؤثر باشد؟
در این قسمت، نمایش رقص آزاده صمدی و برخی صحنه های دیگر، وعده های پیشین برای رعایت ضوابط نظارتی را زیر سؤال برد؛ بخصوص در حالی که پلت فرم پخش کننده یعنی «نماوا»، پیش از این با انتشار اطلاعیه ای رسمی و ابراز پایبندی کامل به قوانین، از فیلتر شدن چندروزه خارج شده بود.
براساس پیگیری های انجام شده از سازمان تنظیم مقررات صوت و تصویر فراگیر (ساترا)، تمام اصلاحات لازم برپایه نسخه بازنگری شده به پلت فرم ابلاغ گردیده بود. اما در کمال تعجب، نسخه اصلاح نشده همان قسمت هشتم بار دیگر بارگذاری شد؛ اقدامی که نشان داده است برخی تولیدکنندگان و پلت فرم ها، نظارت را امری فرمالیته و بی اثر می دانند.
در واقع، این تخلف نه فقط قانون و تعهدات کتبی را نقض می کند، بلکه اعتماد مراجع نظارتی و مخاطبان را نیز به چالش می کشد.
آیا نهادهای نظارتی فقط تماشا می کنند؟
وقتی سریالی مورد توقیف قرار می گیرد، بیانیه منتشر می کند، تعهد می دهد که تمام اصلاحات مدنظر را اعمال خواهد کرد، اما باز هم همان نسخه های حاشیه ساز را به نمایش می گذارد، پرسش اساسی اینجاست: نهادهای نظارتی تا چه زمانی فقط نظاره گر خواهند بود؟
در شرایطی که ساترا با هجمه هایی از جانب برخی جریان ها مواجه می باشد، بر مبنای اینکه در وظایف خود در قبال «سووشون» اهمال کرده، بررسی ها نشان داده است مشکل نه در مجوز غائی ساترا، بلکه در پایبند نبودن پلت فرم به همان نسخه اصلاح شده است. یعنی تعهدی داده شده، اما به آن عمل نشده است.
تکرار یک سناریو آشنا؛ از «تاسیان» تا «سووشون»
ماجرای مشابهی پیشتر در رابطه با ی سریال «تاسیان» نیز رخداده بود؛ توقیف موقت، تعهد به اصلاح، و در نهایت ادامه پخش همان نسخه های قبلی! حالا این الگو برای «سووشون» هم تکرار شده. این یعنی مسئله فقط به یک کارگردان یا سریال خاص محدود نیست، بلکه ساختاری در نظارت وجود دارد که کار آمدی اش مورد تردید جدی است.
موضوع فقط یک سکانس رقص یا یک صحنه ی خاص نیست؛ مساله، عبور مکرر از مرزهایی است که پیشتر در رابطه با اش هشدار داده شده بود. عبورهایی که به نظر می آید نه تنها تعمدی، بلکه همراه با نوعی آزمون گریِ ظرفیت نهادهای نظارتی هستند. در چنین شرایطی، کوتاهی یا مماشات با تخلفات آشکار می تواند به فروریختن کامل سازوکار نظارت در شبکه نمایش خانگی منجر شود. به این دلیل، واکنش قاطع و روشن نه یک انتخاب، بلکه ضرورتی برای حفظ ساختار و اعتبار نظارت است.
پایان اعتماد؟
بیانیه ی نماوا، زمانی که از فیلتر خارج شد، حاوی جملات مهمی بود: «نماوا همواره خویش را موظف به رعایت موازین قانونی، شرعی و اخلاقی در فرایند تبلیغ، تولید و انتشار محتوا دانسته و می داند...»
اما علیرغم این تعهد، اقدام اخیر در پخش نسخه ی اصلاح نشده، نشان از تناقضی جدّی دارد. آیا تعهدات صرفا ابزاری برای دور زدن فشارها هستند؟ اگر پاسخ مثبت است، نهادهای ناظر باید جلوی این بدعت را بگیرند.
مسئله فقط یک رقص نیست
موضوع فقط یک سکانس رقص یا یک صحنه ی خاص نیست؛ مساله، عبور مکرر از مرزهایی است که پیشتر در رابطه با اش هشدار داده شده بود. عبورهایی که به نظر می آید نه تنها تعمدی، بلکه همراه با نوعی آزمون گریِ ظرفیت نهادهای نظارتی هستند.
در چنین شرایطی، کوتاهی یا مماشات با تخلفات آشکار می تواند به فروریختن کامل سازوکار نظارت در شبکه نمایش خانگی منجر شود. به این دلیل، واکنش قاطع و روشن نه یک انتخاب، بلکه ضرورتی برای حفظ ساختار و اعتبار نظارت است.
«سووشون»؛ فرصتی که به حاشیه رفت
«سووشون» می توانست یکی از نمونه های درخشان اقتباس ادبی در رسانه تصویری ایران باشد. رمانی ماندگار از سیمین دانشور که ظرفیتهای بی نظیری برای خلق اثری ضد استعماری و دراماتیک داشت که در بیان روایت هم چنین اتفاق نیفتاده است.
سریالی که قرار بود پلی باشد میان ادبیات متعهد و تصویرسازی خلاق، حالا به چالشی برای ساختار نظارت فرهنگی بدل شده است. پرسش اصلی همچنان پابرجاست: چرا سریالی که توقیف شده، تعهد داده، اما همچنان به تخلف ادامه می دهد، نباید با واکنشی قاطع روبه رو شود؟
پاسخ به این پرسش، نه فقط تعیین کننده سرنوشت «سووشون»، بلکه نشانه ای است از آینده نظام نظارت در نمایش خانگی. اگر تعهدات بی پایه، بدون ضمانت اجرا باقی بمانند، بزودی نه قانونی می ماند و نه اعتمادی.
منبع: تسنیم
این مطلب پرتوبلاگ را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب