به كمك یك زبان الكترونیكی؛
هوش مصنوعی می تواند طعم نمک و شکر را تشخیص دهد
به گزارش پرتوبلاگ، محققان دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا یک زبان الکترونیکی مجهز به هوش مصنوعی ابداع نموده اند که می تواند بین طعم های مختلف غذا تمایز ایجاد نماید.
به گزارش پرتوبلاگ به نقل از اینترستینگ انجینرینگ، «سوبیر گوش» یکی از مولفان این پژوهش می گوید: این دستگاه هنگام ردیابی نمک می تواند یون های سدیم را حس کند. این بدان معناست که ابزار قادر به چشیدن نمک است. اسپاتارشی داس یکی دیگر از مولفان پژوهش می گوید: اگر فرد بتواند از بین تمام غذاها یک گزینه را انتخاب نماید، احیانا به سراغ غذاهای مورد پسندش می رود. فرد غذایی که خیلی تلخ باشد را نمی خورد، بلکه احیانا غذایی شیرین تر را انتخاب می کند. این محققان با الهام از شیوه چشیدن غذا در انسان ها، یک مدار چشایی ابداع کردند که رفتارهای غذا خوردن در انسان را تقلید می کند. آنها برای تقلید چشایی انسان، یک نسخه ساده بیومتریک از این فرآیند را ابداع کردند که شامل یک زبان و یک غشای چشایی الکترونیک است که با مواد ۲ بعدی ساخته شده بودند. پرزهای چشایی هم شامل سنسورهای الکترونیکی کوچک و گرافنی قادر به ردیابی گاز یا مولکول های شیمیایی هستند. ابزار مذکور با کمک آن چه گفته شد نمک یا شکر را ردیابی کرد. بخش دیگر مدار از نوعی ترانزیستورهایی استفاده می نماید که سیگنال های پیشین را با کمک دی سولفید مولبیدیم به یاد دارد و «ممترانزیستور» (memtransistor) نام دارد. این روند به محققان اجازه می دهد تا یک غشای چشایی الکترونیک طراحی نمایند که عصب های گرسنگی مبتنی بر فیزیولوژی را با اعصاب اشتها مبتنی بر روانشناسی و یک مدار تغذیه بهم متصل کند. در این تحقیق آمده است: فیزیولوژی و روانشناسی هر دو نقش های مهمی در رفتار انسانی، تصمیم گیری در مغز و فرآوری اطلاعات سنسور دارند. این امر نشان داده است یک ارتباط فیزیکی بین فیزیولوژی و روانشناسی وجود دارد. عوامل انگیزش این فعالیتهای عصبی در ذهن ما شکل فیزیکی یا فیزیولوژی دارند، حال آنکه وضعیت روانی فرد نقش تنظیم کننده را دارد. داس در اینباره می گوید: تمرکز اصلی فعالیت ما انتقال بخش احساسی هوشیاری به هوش مصنوعی بود. احساس حوزه ای وسیع برای محققان حوزه روانشناسی است. اما مدلهای ریاضی و مجموعه های مختلف داده برای مهندسان کامپیوتر برای مقاصد طراحی اهمیت دارند. رفتار انسان را به سادگی میتوان رصد کرد اما اندازه گیری آن کاری مشکل است و بنابراین تقلید آن در یک ربات و هوشمندسازی آن از لحاظ احساسی کاری بسیار دشوار بشمار می رود. هیچ راه واقعی برای انجام این کار وجود ندارد. محققان امیدوارند کانسپت هوش هیجانی چشایی که آنها تلاش کردند در تحقیقات خود معرفی کنند به توسعه سیستم های هوش هیجانی دیداری، صوتی، لمسی و بویایی جهت کمک به هوش مصنوعی آینده به کار روند.
منبع: پرتوبلاگ
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب